Microscopisch bloggen

Sinds een paar maanden twitter ik voor Tresoar. Niet gelijk een bericht per dag, maar om de paar weken een berichtje. Meestal gaat het om aankondigingen van activiteiten van Tresoar, en een enkele keer een berichtje naar aanleiding van de actualiteit van ruim 2000 jaar geleden.

Vóór het moment dat ik voor Tresoar ging twitteren, had ik een heel ander beeld bij Twitter. De bekende verhalen, je kent ze wel: wie is er nu in geïnteresseerd dat de koffiezakjes op zijn en je door weer en wind naar de winkel moet gaan voor nieuwe? Wat moet ik daar mee? Drink dan thee!

Totdat ik ontdekte dat nieuwsberichten ook via Twitter verlopen. Dat werkt via de koppeling van RSS aan Twitter. En dan wordt het een ander verhaal. Ook ben ik eens politici gaan opzoeken (ja, het was verkiezings- en formatietijd), waarna ik zo de Twitter van Tresoar in rolde. En eigenlijk is twitteren best wel leuk. Zoals het achterlaten van berichten, het delen, ook best wel leuk is (zie de 'IN share'-knop voor LinkedIn die ik sinds kort standaard onder elk blogbericht plaats). 

Om een lang verhaal kort te maken: ik zie wel wat in Twitter voor Tresoar. Het is een uitstekend communicatie- en pr-middel, en nog gratis ook. Twitter biedt veel mogelijkheden om bezoekers aan je instituut te binden en deze vervolgens doelgericht te benaderen. Dat kan op meer manieren dan via de aankondiging van een lezing alleen, zoals Tresoar zelf ook al heeft laten zien met de Twicht. Eerder berichtte ik al over de tweets van Alexander de Grote die Alexander de Grote samen met het Allard Pierson Museum verzendt (zie rechterkolom). Ik bedoel, wat je maar kan verzinnen.

En voor Twitter geldt: onderschat het niet. Het is iedere keer een hele toer om onder de 140 tekens inclusief spaties (!) te blijven. Veel leuker is het om precies op 140 uit te komen (hoewel ik net lees dat voor retweet maximaal 120 tekens verstandiger is)! En even ter vergelijking: dit macroblogbericht telt 1952 tekens.