Ik was vooraf erg nieuwsgierig naar Educat-B, het computersysteem van het documentatiecentrum. Het is een plezierig systeem, waarin de hond hiernaast je de weg wijst. Er is een gewone catalogus en een Snuffelcatalogus (een onderwerpscatalogus in plaatjes waarin de leerling associatief kan zoeken).
De inname en de uitlening van de boeken regelen de leerlingen uit de hogere groepen zelf (maar wel even meekijken over de schouder, werd mij nog verzekerd). Je kunt via Educat-B informatie op Internet zoeken in geselecteerde sites. En dit alles plezierig vormgegeven met grote pictogrammen. Tot slot zijn er beheerdersfuncties.
De koffie was nog niet op of de eerste leerlingen kwamen al langs voor informatie. De meeste leerlingen neusden tussen de boeken, maar de leerlingen uit de hoogste groep namen direct plaats achter de computer, zochten in de reguliere catalogus, pakten vervolgens de gewenste boeken uit de kast en regelden zelf de uitlening. Daar stond ik wel even van te kijken.
De leerlingen van die ochtend worden de gebruikers van Bibliotheek 2.0, zoals ik dat lees in Ding 22a 'Bibliotheek 2.0 en de toekomst van de bibliotheken'. Dat is mij nu wel duidelijk. Sterker nog, deze leerlingen groeien zo op in een 2.0-omgeving inclusief de uitgangspunten en mogelijkheden van Bibliotheek 2.0, dat ik denk (en hoop) dat deze leerlingen zich helemaal niet bewust zullen zijn van een Bibliotheek 2.0 of met welk ander .0-nummer ook. Of denk ik nu te snel?
Ik durf hem wel aan: als Bibliotheek 2.0 zich blijft ontwikkelen en aanbieden, dan komt het, als het aan deze leerlingen ligt, wel goed met de bibliotheek van de toekomst.
Ik durf hem wel aan: als Bibliotheek 2.0 zich blijft ontwikkelen en aanbieden, dan komt het, als het aan deze leerlingen ligt, wel goed met de bibliotheek van de toekomst.
Posts
0 reacties:
Een reactie posten